Timezone

Sa wakas, nagamit din ni Leland kahapon ang kanyang napanalunang Timezone card from Monster Allergy magazine. Nung February pa nya nakuha yun at matagal din syang naghintay na magka-time kaming pumunta ng Makati. Pagkatapos ng mga summer workshops nila ni Deden sa UP Diliman, tumuloy kami ng Glorietta 4 para mag-games sila. Sayang hindi namin nakasama si Josh dahil may swimming lessons sya sa Alabang nung umalis kami pa-QC nung umaga.

Enjoy ang dalawang kolokoy. Medyo na-amaze lang naman ako at hi-tech na pala ang gaming ngayon. Uso na pala yung pa swipe-swipe na lang ng card para makapag-laro! Malay ko ba eh hanggang tokens lang ang alam ko hehehe. Saka hindi ko dinadala ang mga tsikiting ko sa mga ganung places dahil hindi namin afford. Pakiramdam ko, magsasayang lang kami ng pera (P10-25 per game! Some lasting less than one minute, nanay ko!) kesa maipangbili ng mga mas kailangang bagay. Eh since libre naman itong pagkakataong ito, sya go!

May isang game dun, ang papanalunan, may choices na Nokia phone at Gameboy Advance. Naku, halos hindi na nilayuan ni Leland. Naka-ilang plays din sya, walang nangyari. Feeling ko tuloy para kaming tumaya ng lotto (eh hindi naman ako naglalaro nun!) at nagtapon ng pera.

Nung naubos na ang laman ng card, gusto pa nilang maglaro. Kuripot mom that I am, I had to say no. Sabi ko nga, makakabalik lang sila dun ulit kung may maglilibre sa kanila dahil huwag nilang asahang ako ang bibili ng credits para sa card nila. Sa akin kasi, maraming pwedeng pagkaabalahan at hanapan ng enjoyment ang bata aside from computer or arcade games na hindi pa ganun kagastos like books. Kaya nga pwede na akong magtayo ng children’s library sa dami ng books na binibili ko para sa mga anak ko. Good thing they all love to read kaya sulit ang investments ko.

Bago kami umalis, nag-check kami ng ticket points. Naka-accumulate sila ng 57. Pinagpalit lang ni Leland ng 2 wallets (tig-isa sila ni Josh), isang ball na may dinosaur sa loob for Deden, saka one pair of pencil and eraser. Ayun, hindi naman sila umuwing luhaan.

I’m glad din na hindi sumpungin etong mga anak ko. They understand kapag sinabi kong hindi pwede at walang budget for something, hindi na mangungulit unless feel na feel nilang they can’t live without it. At least ang Timezone, nag-fall under the category “pwede ng hindi.”