Desisyon
Six and a half pa lang ang bunso ko. Tapos na sya ng nursery, kinder I at II. Dapat grade one na sya pagpasok. Yun eh according sa DECS na pinayagan nang mag-enroll sa grade one ang mga six years old pa lang na mga bata.
Pero dahil may experience na ako sa panganay ko na pumasok ng first grade ng six and a half, at nahirapan sya ng todo mag-adjust, napag-pasyahan namin ng asawa ko na i-enroll na lang ulit si Deden sa prep, sa iba namang school. Si Leland kasi noon, parang na-overwhelm sa dami ng isinusulat at assignments kaya kahit honor student siya nung kinder, nahirapan syang humabol sa iba nyang classmates pagpasok ng elementary. Mukha pa namang malaro pa talaga itong huling maliit naming ito. Madali syang magreklamo na pagod na sa mga assignments. Eh wala pa ngang kalahating araw ang klase ng kinder!
Marami na akong nakausap na teachers. Lahat sila agree na late mag-mature ang mga boys kesa sa girls. Kaya ideal nga daw na papasukin ng grade one nang seven years old talaga.
Kahapon, in-enroll ko na si Deden. Since mas malapit na itong bagong school nya, sabi ko magta-tricycle na lang sya mag-isa, hindi na hatid-sundo ni Ate kasi hindi na kailangan mag-jeep. Nag-worry ng todo si bata! Hanggang kagabi paulit-ulit sya sa mga sinasabi. Kesyo daw baka mawala sya, hindi daw nya kaya, baka hindi daw nya makilala yung driver etc. etc. I had to assure him na sasamahan muna siya hanggang masanay. Hay, super baby pa talaga! Samantalang si Josh noon, at five years old, kaya ng mag-isa sa tricycle. Kilala kasi namin yung driver kaya kampanteng in good hands ang bata. Sana lang mawala na ang fears ni Deden once ma-realize niyang mabait itong kokontratahin kong driver niya.
Iba-iba talaga ang bata. As a parent, instinctively alam kong mas kailangan ni Deden ng extra time para mag-preschool muna ulit kesa isabak ko siya sa grade one agad. After all, hindi naman ganun ka-importante yung maging advance ang anak ko kung mahihirapan naman siya ng todo. Still, ang mahirap maging magulang!
Wednesday, May 25, 2005
Sunday, May 22, 2005
Fernwood Gardens
Galing kami doon last Friday. Ikinasal ang friends namin at since 6pm ang time, madilim na nung dumating kami doon. Parang fairyland! Ang ganda-ganda ng plants at lights, may swan pa dun sa isang pond. Very romantic ang setting, grabe.
Aliw na aliw kami ng mga kaibigan ko sa mga hanging vines all over the place. Parang wala ka sa city. What’s amazing is, yung mga plants super low-maintenance kasi sila ang mga typically nakikita ko sa bundok. Malapit kasi kami sa forest at may lupa ang nanay ko doon kaya familiar ako sa mga tinatawag na “dapo” o plants na naka-dikit kalimitan sa mga puno sa gubat. Karamihan sa halaman sa Fernwood mga ganun lang. Pero since maganda ang pagkaka-arrange nila, super sosi ng dating ng place.
Medyo mainit nga lang dun sa dome where the reception took place kahit pa maraming industrial fans sa paligid. Hindi pinatawad ng init ng summer yung lugar kahit gabi na. What’s funny is, pagbalik ng asawa ko galing c.r. sabi niya masarap daw palang tumambay sa men’s room kasi yun ang may aircon. True enough, pagpunta namin ng isang friend ko sa ladies room, may aircon nga! Hehehe
Before leaving the place, napag-tripan naming magpa-picture katabi ng mga magagandang kotse at isang vintage car (lahat puti!) dun sa labas ng chapel. Sa tanda na naming ito, parang bumalik ang college days ng buong barkada habang nagpi-picture-an with matching “Bilis! Baka dumating yung may ari, pagalitan tayo!” Afterwards, we found out pag-aari pala yung ng owners ng Fernwood. Wow talaga sa ganda!
Galing kami doon last Friday. Ikinasal ang friends namin at since 6pm ang time, madilim na nung dumating kami doon. Parang fairyland! Ang ganda-ganda ng plants at lights, may swan pa dun sa isang pond. Very romantic ang setting, grabe.
Aliw na aliw kami ng mga kaibigan ko sa mga hanging vines all over the place. Parang wala ka sa city. What’s amazing is, yung mga plants super low-maintenance kasi sila ang mga typically nakikita ko sa bundok. Malapit kasi kami sa forest at may lupa ang nanay ko doon kaya familiar ako sa mga tinatawag na “dapo” o plants na naka-dikit kalimitan sa mga puno sa gubat. Karamihan sa halaman sa Fernwood mga ganun lang. Pero since maganda ang pagkaka-arrange nila, super sosi ng dating ng place.
Medyo mainit nga lang dun sa dome where the reception took place kahit pa maraming industrial fans sa paligid. Hindi pinatawad ng init ng summer yung lugar kahit gabi na. What’s funny is, pagbalik ng asawa ko galing c.r. sabi niya masarap daw palang tumambay sa men’s room kasi yun ang may aircon. True enough, pagpunta namin ng isang friend ko sa ladies room, may aircon nga! Hehehe
Before leaving the place, napag-tripan naming magpa-picture katabi ng mga magagandang kotse at isang vintage car (lahat puti!) dun sa labas ng chapel. Sa tanda na naming ito, parang bumalik ang college days ng buong barkada habang nagpi-picture-an with matching “Bilis! Baka dumating yung may ari, pagalitan tayo!” Afterwards, we found out pag-aari pala yung ng owners ng Fernwood. Wow talaga sa ganda!
Sunday, May 15, 2005
Usapang Books
Yaman din lamang na napag-usapan sa isang forum na member ako kung anong mga books ang type namin, share ko na din dito yung isinulat ko doon. Malay natin, ma-type-an nyo ring bitbitin (teka, bayaran nyo muna bago kayo lumabas ha hehehe) next time na manggaling kayo sa bookstore ...
I've been a bookworm since my elementary days (kaya nga ang labo-labo na ng mata ko!) and have grown from the Nancy Drew/Bobsey Twins/Dana Girls/Hardy Boys phases to Sweet Valley/Sweet Dreams/Mills & Boon/Harlequin etc. to my current favorites in no particular order:
THE BIBLE of course dahil ito dapat palagi ang source ng guidance natin in everything we do.
CS LEWIS of the Chronicles of Narnia series (i read this when i was in college and until now love ko pa rin ang stories dito)
STORMIE OMARTIAN who gave me great insights on being my hubby's partner and being a mom by her books The Power of a Praying Wife and The Power of a Praying Parent
BARBRA TAYLOR BRADFORD who wrote the Woman of Substance trilogy and other books that taught and inspired me more about being the woman i could become and the best mom that i can be
WILBUR SMITH - when i read River God, i was amazed; when i got hold of its sequel The Seventh Scroll, i was hooked for life. Smith transports me to far away places effectively with his vivid descriptions and unforgettable characters
JAMES HERRIOT the beloved veterinarian who had me laughing many a nights because of his genius in relating humorous stories so well and who fostered in me the love for animals kaya bigla kaming nag-adopt ng dalmatian last year
KEN FOLLETT because his books combine intrigue and good plots effectively that you can't help but turn the pages to know what happens next
ARTHUR CONAN DOYLE and the Sherlock Holmes series and AGATHA CHRISTIE whose unforgettable Hercule P and Ms Marple characters I still remember fondly. i have always loved mysteries so remnants ito ng younger days ko na hindi ko mabitawan.
BARBARA CARTLAND dahil inaamin kong hopeless romantic ako that's why her books would always evoke the awww! in me hehehe
AMY TAN and her Chinese characters who are not really that much different from us Pinoys when it comes to family values. Although medyo weird ang ibang traditions nila sa totoo lang.
Graduate na ako kina Danielle Steele (her books all read the same after a while), Jackie Collins (too much lasciviousness hehehe), John Grisham (some I like, some I don't), Sidney Sheldon (If Tomorrow Comes lang ata ang naging totoong favorite ko though Master of the Game is also good pala), VC Andrews and Anne Rice (intriguing plots pero masyadong dark ang stories).
Individual works I like are:
Tuesdays with Morrie by Mitch Albom
The Calder Saga (4 books) by Janet Dailey - ang ganda ng development of stories about 4 generations
Basta marami pa, di ko lang maisip yung iba right now ... blame it on my anesthesia-induced bad memory :P
Yaman din lamang na napag-usapan sa isang forum na member ako kung anong mga books ang type namin, share ko na din dito yung isinulat ko doon. Malay natin, ma-type-an nyo ring bitbitin (teka, bayaran nyo muna bago kayo lumabas ha hehehe) next time na manggaling kayo sa bookstore ...
I've been a bookworm since my elementary days (kaya nga ang labo-labo na ng mata ko!) and have grown from the Nancy Drew/Bobsey Twins/Dana Girls/Hardy Boys phases to Sweet Valley/Sweet Dreams/Mills & Boon/Harlequin etc. to my current favorites in no particular order:
THE BIBLE of course dahil ito dapat palagi ang source ng guidance natin in everything we do.
CS LEWIS of the Chronicles of Narnia series (i read this when i was in college and until now love ko pa rin ang stories dito)
STORMIE OMARTIAN who gave me great insights on being my hubby's partner and being a mom by her books The Power of a Praying Wife and The Power of a Praying Parent
BARBRA TAYLOR BRADFORD who wrote the Woman of Substance trilogy and other books that taught and inspired me more about being the woman i could become and the best mom that i can be
WILBUR SMITH - when i read River God, i was amazed; when i got hold of its sequel The Seventh Scroll, i was hooked for life. Smith transports me to far away places effectively with his vivid descriptions and unforgettable characters
JAMES HERRIOT the beloved veterinarian who had me laughing many a nights because of his genius in relating humorous stories so well and who fostered in me the love for animals kaya bigla kaming nag-adopt ng dalmatian last year
KEN FOLLETT because his books combine intrigue and good plots effectively that you can't help but turn the pages to know what happens next
ARTHUR CONAN DOYLE and the Sherlock Holmes series and AGATHA CHRISTIE whose unforgettable Hercule P and Ms Marple characters I still remember fondly. i have always loved mysteries so remnants ito ng younger days ko na hindi ko mabitawan.
BARBARA CARTLAND dahil inaamin kong hopeless romantic ako that's why her books would always evoke the awww! in me hehehe
AMY TAN and her Chinese characters who are not really that much different from us Pinoys when it comes to family values. Although medyo weird ang ibang traditions nila sa totoo lang.
Graduate na ako kina Danielle Steele (her books all read the same after a while), Jackie Collins (too much lasciviousness hehehe), John Grisham (some I like, some I don't), Sidney Sheldon (If Tomorrow Comes lang ata ang naging totoong favorite ko though Master of the Game is also good pala), VC Andrews and Anne Rice (intriguing plots pero masyadong dark ang stories).
Individual works I like are:
Tuesdays with Morrie by Mitch Albom
The Calder Saga (4 books) by Janet Dailey - ang ganda ng development of stories about 4 generations
Basta marami pa, di ko lang maisip yung iba right now ... blame it on my anesthesia-induced bad memory :P
Thursday, May 12, 2005
Returned Merchandise
Ibinalik ko sa SM yung underwater camera (brand name: Splash – wag na kayong bibili nun!) kahapon. Ano namang gagawin ko dun eh pinapasok nga ng tubig. Worth P400+ din yun tapos di na magagamit ulit. Napa-develop ko na kasi yung film sa loob and more than half ng prints, may linya-linya caused by watermarks. Hay nagastusan pa ako ng extra for the film and developing. Sayang ang gaganda pa naman ng pose ng mga anak ko.
Wala kasi ako makita last week na Kodak disposable camera eh. Yun ang siguradong maganda kumuha underwater. Sabi ng friend ko sa SM City pala malimit may binibentang ganon. Sayang wala sa Mega.
Anyway, buti na lang pumayag sila na palitan ko na lang ng ibang item. Gusto nung saleslady na same product ang ipalit. Kako, matagal pa bago kami magsi-swim ulit at kung sakaling palpak na naman yung pinalit nila, hindi ko na maibabalik, sayang lang yung pinangbili ko. Kaya sturdy school bag na lang for Leland ang nahanap namin. At least yun siguradong magagamit ng matagal!
Ibinalik ko sa SM yung underwater camera (brand name: Splash – wag na kayong bibili nun!) kahapon. Ano namang gagawin ko dun eh pinapasok nga ng tubig. Worth P400+ din yun tapos di na magagamit ulit. Napa-develop ko na kasi yung film sa loob and more than half ng prints, may linya-linya caused by watermarks. Hay nagastusan pa ako ng extra for the film and developing. Sayang ang gaganda pa naman ng pose ng mga anak ko.
Wala kasi ako makita last week na Kodak disposable camera eh. Yun ang siguradong maganda kumuha underwater. Sabi ng friend ko sa SM City pala malimit may binibentang ganon. Sayang wala sa Mega.
Anyway, buti na lang pumayag sila na palitan ko na lang ng ibang item. Gusto nung saleslady na same product ang ipalit. Kako, matagal pa bago kami magsi-swim ulit at kung sakaling palpak na naman yung pinalit nila, hindi ko na maibabalik, sayang lang yung pinangbili ko. Kaya sturdy school bag na lang for Leland ang nahanap namin. At least yun siguradong magagamit ng matagal!
Beware when buying PLDT fonecards
Kaka-frustrate! Bumili ako ng fonecard sa isang store sa Philcoa (Citylight ang name) last week. Kailangan ko kasing tawagan yung isang doctor na hinahabol ko for an interview. Dahil sira ang card phone sa Philcoa, nag-decide akong sa UP na lang tumawag since papunta na kami sa College of Music for Deden’s violin lesson.
Pag-insert ko ng card, nag-eerror. Ilang beses kong inulit, thinking baka naman glitch lang. Ayaw talaga. Buti na lang may fonecard yung brother ko at may klase sya that time doon kaya nagkita kami at nakahiram ako. Afterwards, I had to go to Galleria to talk to one of my editors and tried the card again in another PLDT card phone. Ayaw pa rin!
I tried calling 171 (yun ang nakalagay sa likod ng card na tatawagan in case may problema) thinking they should be able to check the serial number kung talagang gamit na yung card o talagang sira lang. Pero naman, pagkatapos akong i-hold ng matagal, biglang mapuputol ang line! Again, ilang beses nangyari yun so I gave up. Ano ba namang klaseng customer service meron ang PLDT! Tapos hindi pa ata 24 hours yung service nila kasi after 6pm, ayaw na mag-connect ng tawag. Ngar!
So kahapon, pagbalik ko sa QC, dumaan ako ulit dun sa store and told them what happened. Ang sagot sa akin? “Naku once nabuksan na yang plastic nyan, hindi na namin pwede palitan kasi naka-record na yan. Sa PLDT ka na magreklamo. Problema nila yan!” Ganown? Hindi rin sila malabo no?
Kaya ayan, dahil hindi ko ma-contact ang linstak na PLDT (more than a week na!) at sayang ang P100 na pinambili ko ng palpak na fonecard na yun, may phobia na tuloy akong bumili noon ngayon. Sa hirap ng buhay ngayon, para akong nagtapon ng P100, waaah!
Kaka-frustrate! Bumili ako ng fonecard sa isang store sa Philcoa (Citylight ang name) last week. Kailangan ko kasing tawagan yung isang doctor na hinahabol ko for an interview. Dahil sira ang card phone sa Philcoa, nag-decide akong sa UP na lang tumawag since papunta na kami sa College of Music for Deden’s violin lesson.
Pag-insert ko ng card, nag-eerror. Ilang beses kong inulit, thinking baka naman glitch lang. Ayaw talaga. Buti na lang may fonecard yung brother ko at may klase sya that time doon kaya nagkita kami at nakahiram ako. Afterwards, I had to go to Galleria to talk to one of my editors and tried the card again in another PLDT card phone. Ayaw pa rin!
I tried calling 171 (yun ang nakalagay sa likod ng card na tatawagan in case may problema) thinking they should be able to check the serial number kung talagang gamit na yung card o talagang sira lang. Pero naman, pagkatapos akong i-hold ng matagal, biglang mapuputol ang line! Again, ilang beses nangyari yun so I gave up. Ano ba namang klaseng customer service meron ang PLDT! Tapos hindi pa ata 24 hours yung service nila kasi after 6pm, ayaw na mag-connect ng tawag. Ngar!
So kahapon, pagbalik ko sa QC, dumaan ako ulit dun sa store and told them what happened. Ang sagot sa akin? “Naku once nabuksan na yang plastic nyan, hindi na namin pwede palitan kasi naka-record na yan. Sa PLDT ka na magreklamo. Problema nila yan!” Ganown? Hindi rin sila malabo no?
Kaya ayan, dahil hindi ko ma-contact ang linstak na PLDT (more than a week na!) at sayang ang P100 na pinambili ko ng palpak na fonecard na yun, may phobia na tuloy akong bumili noon ngayon. Sa hirap ng buhay ngayon, para akong nagtapon ng P100, waaah!
Monday, May 09, 2005
The Best Pa Rin ang Puerto Galera!
Hay, just got back from a relaxing weekend sa aking favorite vacation spot. Enjoy ang buong pamilya ko at masaya ang mothers’ day cum birthday celebrations ko :)
As usual, sa Valley of Peace kami nag-stay. Super kid-friendly kasi ng place. Pati si James, enjoy na enjoy mag-swim sa pool. Inaabot ng 11 pm ang iba kong kids (with the yaya, my brother and his gf) sa pool at jacuzzi! My hubby and I availed of the relaxing massage from our suking PG masahista Nina habang natutulog si James. Ang sarap gumising sa umaga kasi ang gaan ng katawan ko!
First time naming makapunta sa Munting Buhangin Beach (accessible by land) and although hindi kami nag-swim, marami kaming napulot na cute shells at kakaibang bato :P Hapon kasi kami nakapunta dun kaya maalon na ang dagat and marami na masyado ang tao kaya medyo madumi na ang tubig. Nakakalungkot makakita ng mga taong walang pakialam sa kalikasan. May isang group ng mga bata na nag-gutay ng styrofoams at pinalutang sa tubig habang may mga nagliliparang chichiria wrappers sa paligid tsk, tsk. At least itong mga anak ko, na-train ko nang bawal magtapon ng basura kung walang makitang trash cans. Kaya inipon nila ang mga wrappers namin sa isang plastic and threw them in a sack na nakasabit sa puno na ginawang basurahan ng caretaker.
Talipanan beach (also accessible by land) is always great for making sand castles kasi pino ang sand doon. Nanghiram si hubby ng balde sa isang store and proceeded to dump water on the kids’ worksite. Ayos, occupied ang mga tsikiting. Ang nakakatawa, since wala kaming dalang mga pails and shovels, mukhang bulkan lang ang nagawa nila hehehe. Etong asawa ko, kinareer ang buhangin, gumawa ng malaking mukha sa sand, ala-“The Mummy”ang itsura. I just hope walang natakot na passersby nung umalis na kami doon.
The morning of our last day there was spent in Long Beach kung saan hindi kumpleto ang Puerto Galera sa akin kung hindi ako nakapag-snorkle. For the nth time (3 years running), ang bangkerong si Mang Nato at ang kanyang bangkang si Maritess ang kinontrata namin kasi mabait sya and hindi taga mag-presyo. I was so happy that this year, napapayag ko na sina Josh and Leland na sumama sa malalim na part. (Si Deden, palagay ko mga 2 years pa bago magkalakas-loob). I bought a child-size mask and snorkel saka kiddie life vest when we were in Manila last week and naghiraman silang gamitin. For the first time, nakita rin nila ang wonders under the sea. Nakakatawa si Josh dahil naririnig ko yung excited grunts nya underwater habang itinuturo sa akin ang mga nakikita nyang fishes. We saw a blue starfish, strikingly beautiful live corals, “Gil” from Nemo and lots of other colorful fishes. Wala nga lang kaming nadaanang clown fish.
One thing na nakaka-bad trip, yung nabili kong underwater camera from SM Megamall (na supposed to be waterproof!) eh pinasok ng tubig. Hah, isosoli ko yun pagbalik ko ng Manila sa Wednesday!
Ayun, sunog tuloy kaming lahat pag-alis ng Puerto Galera pero very happy kahit pagod. A really great way for family bonding. Can’t wait to be back next year!
Hay, just got back from a relaxing weekend sa aking favorite vacation spot. Enjoy ang buong pamilya ko at masaya ang mothers’ day cum birthday celebrations ko :)
As usual, sa Valley of Peace kami nag-stay. Super kid-friendly kasi ng place. Pati si James, enjoy na enjoy mag-swim sa pool. Inaabot ng 11 pm ang iba kong kids (with the yaya, my brother and his gf) sa pool at jacuzzi! My hubby and I availed of the relaxing massage from our suking PG masahista Nina habang natutulog si James. Ang sarap gumising sa umaga kasi ang gaan ng katawan ko!
First time naming makapunta sa Munting Buhangin Beach (accessible by land) and although hindi kami nag-swim, marami kaming napulot na cute shells at kakaibang bato :P Hapon kasi kami nakapunta dun kaya maalon na ang dagat and marami na masyado ang tao kaya medyo madumi na ang tubig. Nakakalungkot makakita ng mga taong walang pakialam sa kalikasan. May isang group ng mga bata na nag-gutay ng styrofoams at pinalutang sa tubig habang may mga nagliliparang chichiria wrappers sa paligid tsk, tsk. At least itong mga anak ko, na-train ko nang bawal magtapon ng basura kung walang makitang trash cans. Kaya inipon nila ang mga wrappers namin sa isang plastic and threw them in a sack na nakasabit sa puno na ginawang basurahan ng caretaker.
Talipanan beach (also accessible by land) is always great for making sand castles kasi pino ang sand doon. Nanghiram si hubby ng balde sa isang store and proceeded to dump water on the kids’ worksite. Ayos, occupied ang mga tsikiting. Ang nakakatawa, since wala kaming dalang mga pails and shovels, mukhang bulkan lang ang nagawa nila hehehe. Etong asawa ko, kinareer ang buhangin, gumawa ng malaking mukha sa sand, ala-“The Mummy”ang itsura. I just hope walang natakot na passersby nung umalis na kami doon.
The morning of our last day there was spent in Long Beach kung saan hindi kumpleto ang Puerto Galera sa akin kung hindi ako nakapag-snorkle. For the nth time (3 years running), ang bangkerong si Mang Nato at ang kanyang bangkang si Maritess ang kinontrata namin kasi mabait sya and hindi taga mag-presyo. I was so happy that this year, napapayag ko na sina Josh and Leland na sumama sa malalim na part. (Si Deden, palagay ko mga 2 years pa bago magkalakas-loob). I bought a child-size mask and snorkel saka kiddie life vest when we were in Manila last week and naghiraman silang gamitin. For the first time, nakita rin nila ang wonders under the sea. Nakakatawa si Josh dahil naririnig ko yung excited grunts nya underwater habang itinuturo sa akin ang mga nakikita nyang fishes. We saw a blue starfish, strikingly beautiful live corals, “Gil” from Nemo and lots of other colorful fishes. Wala nga lang kaming nadaanang clown fish.
One thing na nakaka-bad trip, yung nabili kong underwater camera from SM Megamall (na supposed to be waterproof!) eh pinasok ng tubig. Hah, isosoli ko yun pagbalik ko ng Manila sa Wednesday!
Ayun, sunog tuloy kaming lahat pag-alis ng Puerto Galera pero very happy kahit pagod. A really great way for family bonding. Can’t wait to be back next year!
Subscribe to:
Posts (Atom)
