Never too late

I'm a pretty optimistic person when it comes to learning new things. Hindi ako takot matuto lalo na kung may inspiration. Last year, ako yata eh nasobrahan na ng kahibangan sa mga kanta ng Corrs (in fairness, ang galing-galing kasi nila!!!), pinangarap kong magkaron nung penny whistles na gamit ni Andrea sa mga kanta nila. Tamang-tama umuwi ang mga pinsan ko nung March galing sa US at nung tinanong ako kung anong bilin kong pasalubong, eh di nagpabili ako ng tinwhistles! Sobrang saya ko talaga nung dumating and got on to learning how they work. Wow, super dali kesa sa flute recorder na siyam ang butas! Eh mega-hirap na hirap akong tumugtog gamit ng recorder kaya tamad din akong mag-practice.

Enter the tinwhistles, all of six simple holes and lilting tones that really lift my spirits literally everytime I play tunes on them. Nagsipag akong mag-practice at talagang sinasabayan ko pa yung mga Corrs songs na instrumentals para siguradong tama sa timing at note keys. Love na love ko ang Clarke Sweetone ko pramis. Now, half a year later, marami na akong natutugtog, hindi na exclusively Corrs songs :) Ang dali kasing matutunan. Kahit si Deden, magaling mangapa ng notes using his Clarke Meg tinwhistle (shempre pinabilhan ko na rin sila, yung pinaka-cheap lang naman pero ang ganda pa rin ng tunog).

Tapos, since eto ngang si Deden eh ini-enroll ng nanay ko for violin lessons since Summer (gusto talaga ni bulinggit, mataas ang aptitude sa music!), tapos na-meet ko pa ang Kaze band (na magagaling tumugtog ng Corrs songs among other great hits on their repertoire) at napanganga sa galing nina Sherwin at Miwa sa violin, napaisip akong parang gusto ko ring matuto. (Kei, suri, wa talagang hilig ang gitara sa kin eh, nangangalay ako! :p).

So about three weeks ago, tamang-tamang nag-sale ang JB Music Store at ang brother kong classical guitar teacher eh merong discount card doon (25%!), pikit-matang nagpabili ako ng violin na size 4/4. Buti na lang dumating na yung cheque ko from my recent articles kaya part nun nagamit kong pambili. I figured, gagamitin din naman ni Deden yung malaking size paglaki-laki nya so hindi talaga sayang ang bili.

Hay, ang saya! The first few days, mukha talaga akong engot dahil hindi ko man lang masabayan etong six-year old ko sa pagtugtog ng twinkle twinkle hehehe. Palagi akong nahuhuli kasi nangangapa ako ng fingering. Until now, mabagal pa rin ako. Uy pero na-discover ko na ang notes ng Erin Shore (Traditional Intro) ng Corrs! Nga lang ang bagal-bagal ko pa rin.

Oh well, in time I'm sure matututo rin ako. I must say I'm enjoying the learning process immensely. Wala pa akong budget para mag-enroll for lessons kaya si Deden muna teacher ko :D What's nice is, mas masipag na lalo mag-practice si bunso basta sabayan ko daw sya. As if naman may matututunan sya sa kin. Pero I've noticed na basta sabay kaming maglabas ng violins sa cases, kahit konti lang ang matugtog ko, tuloy-tuloy na sya sa pieces nya.

At sa Sabado na ang recital nila! Kaka-excite. Sana nga on the way etong si maliit na maging magaling na violinist someday. Ako? Matugtog ko lang ang Carraroe Jig, Toss the Feathers at Silver Strand (talagang super hirap ang mga pinili ba) sa tinwhistle at violin, baka makumbinsi na akong magaling na ako hahaha.