Argh!

Hindi makatarungan ituuu!

As I’ve posted last night, ginawa akong speaker ng nanay ko sa career orientation nila sa school. Ang required lang naman daw, mag-share ng mga requirements, things to expect, joys and frustrations of the course you finished and job opportunities after graduation. Dapat around 15 minutes lang daw tapos Q & A portion na after.

Nakah, in-assign ako ng 9 a.m. Nagbibihis pa lang ako around 8:45, (five minutes away lang by tricycle yung school) tumawag na si mader at bilisan ko daw kasi patapos na yung susundan kong speaker. So bilis-bilis ako. Mega-guilty pa kasi hindi maganda ang gising ni James at iyak ng iyak nung nakitang paalis ako. Wa naman akong choice kasi nga duty to my motherhood ang role ko kanina. Ibinilin ko na lang sa yaya pero kung may choice lang ako, hindi ko iiwan ang anak ko.

Pagdating ko doon, aruuu, yung speaker hindi tungkol sa course na kinuha nya ang inile-lecture. As in parang sermon type na kesyo “wag nyong sayangin ang pera ng mga magulang nyo, wag kayong magbubulakbol, dapat laging makikinig sa lecturer etc. etc.” My initial thought was, shempre naman na-instruct na ng adviser nila ang mga 4th year students na yun about that. Ang required lang naman dito sa ale na ito eh yung tungkol nga sa course nya nung college.

Alam nyo bang halos one hour, one hour! akong nakaupo dun sa side ng stage dahil love na love ng ale na yun ang sarili nyang boses at “intelligence”. Halos wala ng nakikinig sa bandang likod kasi nga boring na. Kung di pa sensyasan ng nanay ko na tumahimik hindi titigil ng daldal ang mga studyante. What can you expect di ba? Kahit nga ako, nagpipigil ng maghikab. Kulang pa naman ako sa tulog kasi 3 am na ako natapos sa article assignment ko na kinailangan kong i-submit kanina.

Nagsalita din si speaker tungkol sa course nya siguro 5 minutes bago nya tinapos ang kanyang looooong talk. Ang masaklap, by then nag-decide si mother na mag-break muna ang mga bata kasi nga daw baka wala ng makinig sa akin pag ako na ang nasa harapan. Tsk, buhay naming ititch! Sana nag-stay na lang ako ng matagal-tagal pa sa bahay kasama si James.

Finally, ako na ang taya. May one page outline akong ginawa para guideline ko kung ano ang mga dapat kong sabihin. At na-follow ko naman yung 15 minutes na allotted time. Pansin ko lang, hindi ako inabot ng time na nabo-bore na ang mga studyante and I just hope may napulot talaga sila sa pinagsasabi ko. Oh well ...