Kwentong Autoload at E-Load

Convinced na ako. Sa lahat ng home-based businesses ngayon, etong autoload na ata ang pinakamadaling gawin. Ako pa, eh hindi ako marunong mag-sales talk kaya nagsawa na ako sa kakasali sa mga networking chuva na kelangan mong magbenta ng kung anu-ano para kumita ng pera. Biro n’yo, nakapag-member na ako dati sa Amway, Vera Luz (yung soaps ek-ek) etc. at na-denggoy na rin kaming mag-asawa sa Powerhomes. Resulta? WALA KAMING KINITA KAHIT ISANG KUSING, ABUNADO PA!

Kaya nung ni-suggest ng sister ko itong autoload, (since nga naman sa bahay lang ako malimit at lumalabas lang pag kailangang mag-interview ng mga tao para sa mga articles ko) nagdalawang-isip ako. Sabi ko, baka mamya wala na namang mangyari so pag-iisipan ko pa. That time wala din akong pang-capital – kelangan bumili ng isang openline na celphone para makapag-dual sim ng para sa Globe at Smart, tapos bili rin ng retailer sims from both service providers, at initial loads na tig P500 each. Ang mabait kong kapatid, ni-loan-an ako ng pang-start up. So ‘di na ako naka-hindi.

Now, two months into the business, na-realize kong ang dali nga pala! Naglagay lang kami ng banners ng Globe at Smart sa gate, ayun kung sinu-sino na ang kumakatok para magpa-load. Oo, hindi ganun kalaki ang kita (nasa baryo lang naman kasi kami so granted hindi ganun karami ang customers) pero enjoy pala yung marami kang nami-meet na tao (kitam, sa liit ng baryo namin, marami pa rin akong hindi kilala!) at ang pinaka-importante, hindi ko kailangang lumapit sa kanila para bilhin ang produkto ko! Eh yun ang hate na hate ko about the selling business, yung pag-aalok. Ang sensitive ko pa naman sa rejections.

Ang pinaka-puhunan ko lang, yung kuryente pag-charge ng phone saka advance payment sa U2 (upline na naglalaman sa load wallet) para may pang-retail. Ay at saka yung exercise ko maya’t-maya pagbaba ng hagdan namin para makalabas ng bahay -- 19 steps po yun kaya minsan hingal din ako to the max pero great for the heart daw yun so sige lang. Projection ko, in six months’ time or less, mababayaran ko na agad yung sister ko.

Nakakabilib ang technologies natin ngayon ano? Ten years ago, di ko aakalaing magiging halos sinko isa ang celphones dito sa atin. Di ba nung unang labas ng mga cel eh konti lang ang kayang bumili dahil sa sobrang mahal? Eh ngayon, kahit elementary students may cel na! At ang pinagtataka ko lang, merong mga nagpapaload sa akin na halos araw-araw trenta ng trenta pesos. Mga estudyante yun ha. Iniisip ko nga, sino-sino kaya ang pinagtiti-text ng mga batang yun at ang gastos sa load. Kaso alangan naming pagsabihan ko eh hindi ko naman pera yun.

Kaya wake-up call din sa akin na kahit grade 5 na itong panganay ko eh hindi pa namin sya binibilhan ng cel. Sus, pag high school na siguro at kung maganda ang grades nya. Fear ko pa, baka mamya maging mitsa pa ng buhay nya yung may makatipong masamang loob na pagnakawan o kidnapin ang anak ko dahil baka akalaing mayaman.

Ay nalayo ako! So yun nga, sa mga nag-iisip ng pang extra income, try nyo yung autoload. Nga lang, dapat medyo ikaw ang una sa lugar nyo na magkaron noon. Kasi may ibang towns dito sa amin, halos every 5 houses eh naglo-load. Dito sa baryo namin, ang alam ko meron ding iba, mga tatlo ata. Pero ang advantage ko, meron akong banners sila wala. Kaya kahit strangers, dito ang diretso sa gate namin dahil kitang-kita. Sabi nga ng asawa ko “A business without a sign is a sign of no business.” So malaking tulong din yung advertising concept ng signs. Buti na lang binigyan ako ng U2 ko ng libre.