About two weeks ago, nakatanggap ako ng registered mail notice galing sa Alabang Post Office. Sumubok akong tumawag para itanong kung saan galing kasi wala naman akong ini-expect na importanteng sulat. It turned out na may air parcel daw ako galing sa US na padala ng American friend kong may mga anak ding naka-tube feeding.
Akala ko kasi ipapadala niya sa hipag ko sa California yung mga ibibigay nyang gamit para kay James, para sister-in-law ko na lang ang magpapadala dito. It turned out na diniretso na lang i-mail papuntang Pilipinas ng friend ko yung mga feeding tubes, syringes and special gauzes. According to her email a day later, para daw magamit agad ni James.
Nung kinuha ko yung box, hiningan ako ng P35 as Custom Fee daw. Since maliit naman yung amount, binayaran ko and nagbigay naman sila ng official receipt.
Tapos two days ago, naka-receive na naman ako ng notice. This time, alam ko ng may paparating, kasi binanggit na sa akin ni Diane na may susunod na package na may lamang tubefeeding pump, feeding bags, formulas, etc. Pagtawag ko sa Alabang office, sabi nila wala sa kanila yung package at mag-inquire ako sa Las Pinas Post Office kasi daw mukhang subject to custom inspection yung contents kaya dun bumagsak.
So tumawag ako ng LP post office to ask kung gaano ba kalaki yung box kasi baka mahirapan ako ulit i-commute pauwi like last time. Wow, ang sagot ba naman, "Ay naku, basta malaki yun kung air parcel. Pumarito ka na lang at kunin mo!" Ang taray!
So hinintay ko muna kung kailan libre ang asawa ko para masamahan ako ng naka-van. Ang layo kaya ng Las Pinas! Saka ilang sakay sa jeep at tricycles ako pag nagkataon. Eh pano kung malaki at mabigat yung box?!
Kahapon, natuloy kaming pumunta. Habang tulog pa si James, ibinilin muna namin sya kay bunso na bantayan hanggang dumating si Kuya Jo nya from school na mas marunong mag-alaga kay James. Pagdating doon, medyo natagalan pa bago kami na-entertain kasi di masyadong namamansin yung mga tao sa parcel receiving area. After ma-verify yung ID ko, pinagbayad ako ng P35 dun sa isang window. Again, may official receipt.
Pagbalik ko dun sa packages counter, ilang minutes ulit bago nila inilabas yung box. Tapos sinabihan kaming kelangan nilang buksan yun to check the contents. Naghintay ulit kami ng medyo matagal before dumating yung magi-inspect. Tapos isa-isang nilabas yung mga nasa loob ng box.
After another long wait, may binigay sa aking papel. Na-confuse ako kasi may mga computations. Nakalagay dun:
Customs Duty – P178
Evat – P799
Import Processing Fee – P250
Customs Docu Stamp - P250
BIR tax - P15
Amount Payable - P1492
"Mam, ano ho ito?" tanong ko. "Yan ang babayaran nyo pa," sagot nung ale. Huwaaaat???! Nung tinanong ko ulit bakit ganun kalaki, may binigay sa aking four or five pages ata yun na Xerox copied documents. "Ayan, basahin mo para maintindihan nyo bakit kayo kailangang magbayad. Based yung computation sa assessed value ng contents nung box nyo." Kung paano inassess at paano nila nalaman magkano ba yung mga laman (ako nga wala akong idea eh!) bukod dun sa paano sila nakarating sa P1492, hindi ko na alam.
.jpg) |
| contents ng kahon |
So binasa ko. Pero confused pa rin ako kasi sabi dun, (ang intindi ko ha) yung nagpadala galing sa ibang bansa, hindi nagbayad ng tax sa Pinas kaya yung recipient ng parcel, sila ang dapat mag-shoulder. Eh di lalo akong nalito kasi yung postage na lang dun sa box, $76.70 na!
Pagtingin ko sa wallet ko, P500 lang cash ko. Si hubby, P700 lang. Kako, hanap na lang sya ng ATM muna para mag-withdraw. Ako, nagpa-iwan na lang dun sa post office. Sa layo ng pinakamalapit na BPI bank, natagalan bago nakarating pabalik asawa ko.
Tapos chinika ako nung ale sa counter. Ano daw ba yung mga laman nung box namin? So inexplain ko na feeding equipment para sa anak kong sa tube lang na nakakabit sa tiyan niya nakakakain. Kako bigay nung kaibigan ko kasi sa US naman, maraming surplus ang mga Kano kasi insurance ang nagbabayad ng lahat ng needs ng mga anak nilang may special needs. Yung sobra, ni-share sa anak ko.
Pagdating ni hubby, tinanong ako kung binasa ko na daw ba yung documents at ano nga daw bang dahilan bakit kelangan naming magbayad pa. Nanghihinayang din kami kasi yung ibabayad namin, pambili na sana ng Pediasure ni James.
Nung sinabi kong hindi ko pa rin magets yung logic ng customs, umandar na ang pagka-PR ni mister. "Mam, ba’t naman ho ganito kalaki yung babayaran namin? Eh kung tutuusin, yang mga gamit na yan, donation sa anak naming may cerebral palsy kasi di namin kayang bumili ng mga ganyan." Basta explain, explain sya dun sa mga ale.
Binanggit pa namin na two weeks ago nga, sa Alabang PO nag-claim din ako ng package from the same sender, P35 lang pinabayad sa akin. Ang sabi ba naman, "Ay naku, smuggled yun! Lahat ng package dito sa amin dapat dumadaan." Ngek! Pano kaya nangyari yun? Eh marami din naman akong nakitang boxes dun sa Alabang na naka-stack. Ay basta, ini-insist nilang smuggled daw yung unang package na nakuha ko. Kahit pa ini-insist kong may official receipt na binigay, ayaw nilang maniwala. (Pagdating sa bahay, pinag-compare ko yung receipts from Alabang at Las Pinas, pramis, OR # lang ang pinagkaiba!)
Maya-maya, sabi nung parang head nila. "Sige, tingnan natin kung pwede itong ma-under sa exemption. Itatawag namin." Ayun, after several minutes, biglang ok na daw, pumayag daw yung boss nila (hu dat?) at pwede na daw hindi kami magbayad. Hay, ang laking buntong-hininga ko kasi kung ako lang pala ang nag-claim, malamang nagbayad ako without arguing. Mahina talaga ko sa negotiations.
Yung katabi kong babae na nagki-claim din, bumulong sa akin, "Sobra naman, pwede naman palang hindi bayaran, sisingilin pa kayo ng P1000+! Kawawa na nga anak nyo!" Hay, buti na lang talaga at hindi na kami nakapaglabas ng P1k+. Isang malaking can na yun ng gatas at diapers ni James.
Ngayon ang medyo nagwo-worry ako, may paparating pa daw na pinaglakihang wheelchair nung anak ng kaibigan ko na ipapadala nya ulit para kay James. Sana naman kung sakaling sa LP na naman bumagsak, wag na nila kami hingan ng extra fees. Buti sana kung mayaman kami :(
