Sa mga kapwa ko Pinoy dito man o dyan sa abroad, in case di nyo pa alam, pwede kayong mag-text sa kahit sino dito sa Pilipinas FREE! Pwede pang gamitin via email lang or using your registered celphone #. Kelangan lang mag-register sa chikka.com and fire away! Asus, ngayon ko lang na-discover ito, sana pala noon pa at ng nakarami ng text sa mga kamag-anak at kaibigan ko abroad. Chikka na!

Araw ng mga Tatay ngayon. Ayan, na-miss ko na naman ang tatay ko. Naka-tatlong taon na rin pala since namatay s'ya. Minsan dinadalaw n'ya ako sa panaginip at paggising ko, ramdam ko pa yung yakap n'ya. Buti na lang at alam ni Tatay na matatakutin ako kaya sa panaginip na lang nagpapakita. Totoo talaga na kahit mawala na sa mundo ang isang tao, naiiwan pa rin ang alaala n'ya sa puso ng mga nagmamahal sa kanya. Hay, nami-miss ko talaga tatay ko. Sobra kasing mabiro yun eh. At saka nung nawalan ako ng yaya, s'ya ang nag-aalaga kay Deden pag wala syang pasok sa opisina. Nakakatuwa na tuwing umaga, ipinapasyal ni tatay si Deden sa buong baryo para daw mainitan naman. Kaya kahit mga hindi ko kilalang tao, bumabati sa amin pag dala ko ang anak ko sa labas. At dahil sobrang matulungin itong tatay ko, maraming tao ang alam kong nagmamahal sa kanya. Kaya nga nung libing nya dati, sabi ng mga tao, yun daw ang pinakamahabang libing sa history ng baryo namin. As in lahat ng tao sa bawat bahay meron at least isang representative na sumama. Minsan naiisip ko, sana pag ako din nawala sa mundo marami pa ring makakaalala sa kin, gaya ng tatay ko. Kaya 'Tay, kahit wala ka na, Happy Father's Day! 'Lam mo namang labs na labs kita.

Nung isang araw, isinama ko si Daniel, ang aking bunso, dun sa magtatahi ng shorts nya para sa school uniform. On the way pabalik ng bahay, dahil probinsya dito sa amin, maraming halaman at ligaw na damo sa paligid. Nakakita ako ng makahiya (sci. name: mimosa pudica) at pina-galaw ko sa kanya ang isang kumpol ng dahon. Ayos! Nanlaki ang mata ni bata at biglang ngumiti ng nakakatuwa. Aliw na aliw sya! At shempre tuwa naman ang nanay dahil ang sarap ng pakiramdam na may naipakita kang bago na pagkakatuwaan ng anak. Ika nga ng Kodak, "the moment was priceless!"

Nakakainis! ang bagal-bagal ng dial-up internet connection. Minsan paputol-putol pa. Hay naku, kung afford ko lang sana yang DSL ng PLDT eh di go na! Kaya lang para namang napakalaking ba-budgetan buwan-buwan ang P2500 ano. Mas mahal pa sa cable TV! Eh mas marami akong priorities na kelangang bayaran kesa sa DSL na yan. Ngek talaga, hindi na gumanda ang serbisyo ng mga establishments dito sa Pilipinas. Porke ba't hindi makabayad ng malaki, palpak na ang service na ibibigay? Kapag tumawag ka naman sa customer service ng mga lintsok sa ISProvider, at ire-reklamo bakit ilang beses napuputol ang connection, ikaw pa ang sisisihin na kesyo mabagal daw ang computer ko etc. etc.etc. Kainez!

Ang hirap talaga pag may kasama kang bata sa bahay. Aba eh di na ako makasingit sa TV ah. Maghapong nagsasayaw si Barney sa TV dahil mahigit 30 na ata ang VCD namin ni Barney. Minsan kalaban naman yung mga Disney cartoons na type na type nung mas malalaki kong anak. Asus, ni wala na akong ideya kung anong mga balita ngayon sa loob at labas ng bansa. Bakit naman kasi itong TV namin sa kwarto, nagloko ang remote. Eh tagal ng panahon na hindi magamit ang manual na buttons para mabuksan at maglipat ng channels. Kaya ayan, ang maliit na TV sa tabi ng computer ko ang napagdiskitahang ilipat ng asawa ko sa kwarto ng mga bata para dun manood ng VCD maghapon at minsan ay inaabot pa ng magdamag. Hay naku, buti na lang andito ang computer para mag-email at mag-internet. At least hindi ko na kinakailangang maghanap ng ibang libangan.